تحلیل رابطه بین کیفیت فضای میانی و کیفیت های انسانی- محیطی مورد پژوهی مجتمع های مسکونی شهر شیراز

Authors

  • حسین ذبیحی دانشیار دانشکده هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات تهران، ایران.
  • علیرضا عینی فر استاد دانشکده هنر و معماری، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، ایران.
  • مژگان ساسانی دکتری معماری، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات، تهران، ایران.
Abstract:

فضای میانی به‌مثابه اتصال‌دهنده عرصه درون و بیرون در مسکن می‌باشد. تحقیق حاضر درصدد بررسی کیفیت این فضا و چگونگی تأثیر آن بر کیفیت زندگی در مجتمع‌های مسکونی شهر شیراز است. پرسش اساسی پژوهش این است که "کیفیت فضای میانی چه تأثیری بر شکل‌گیری کیفیت های انسانی- محیطی مجتمع های مسکونی دارد؟" بر همین اساس کیفیت فضای میانی همچون متغیری مستقل بر کیفیت های انسانی- محیطی به عنوان متغیری وابسته تأثیرگذار است. بر اساس ادبیات این پژوهش، متغیر وابسته شامل مفاهیم"محرمیت و قلمرو"،"هویت"،"امنیت"،"تعامل اجتماعی" می باشد. برای پاسخ به پرسش تحقیق، ابتدا با مرور سابقه موضوع، مفاهیم و نظریه های مرتبط تحلیل شد. در ادامه جهت ارزیابی الگوی نظری هفت مجتمع از میان مجتمع های مسکونی مورد بررسی انتخاب گردید و پرسشنامه های مناسب در میان آنها توزیع شد. لازم به ذکر است که روش تحقیق در این مقاله ترکیبی از مطالعه موردی با روش کمی تحلیل همبستگی است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد کیفیت فضای میانی مجتمع بر شکل گیری کیفیت های انسانی- محیطی در مجتمع های مسکونی شهر شیراز تأثیر مستقیم دارد. به عبارتی هم‌زمان با بالا بودن میزان متغیر کیفیت فضای میانی، میزان متغیر وابسته بالاتر می باشد و بالعکس.

Upgrade to premium to download articles

Sign up to access the full text

Already have an account?login

similar resources

کیفیت محیطی موثر در حیات پذیری مجتمع های مسکونی (مطالعه موردی مجتمع مسکونی امام، چمران، آسمان شهر تبریز)

مسکن از اساسی‌ترین نیازهای انسان است. کم‌توجهی به نیازهای چند بعدی انسان موجب کاهش کیفیت زندگی در آنها شده است. از این ‌رو بررسی کیفیت محیطی برای افزایش حیات، با در نظر گرفتن جنبه‌های مختلف نیازهای انسان ‌تأثیر عمیق بر حیات‌پذیری مجتمع مسکونی دارد. رویکرد حیات‌پذیری به دنبال مسئله پیوند مسکن با حیات انسان و نیازهای او از طریق توجه به کیفیت محیطی در مجتمع‌های مسکونی است. همچنین به دلیل ‌تأثیر مت...

full text

تحلیل عوامل مؤثر بر کاهش کیفیت محیطی بخش مرکزی شهرها (مورد پژوهی: بخش مرکزی کلان‌شهر شیراز)

    بخش مرکزی کلانشهر شیراز از گذشته تا کنون، نقش پررنگی در حیات و عملکرد اجتماعی-اقتصادی کلانشهر شیراز ایفا کرده است. دگرگونی­های اجتماعی، اقتصادی و کالبدی به عمل آمده در این بخش در طی چند دهه گدشته، موجبات کاهش کیفیت محیطی آن را فراهم آورده است. از آنجا که بخش مرکزی کلان­شهر شیراز، کماکان نقش اقتصادی پررنگی را در حیات و پویایی شهرها ایجاد می­کند و میراث تاریخی و فرهنگی آن از اساسی­ترین عوامل ...

full text

گونه شناسی مجتمع های مسکونی، گامی مؤثر در طراحی با کیفیت مجموعه های مسکونی معاصر بررسی موردی: مجتمع های مسکونی شهر تبریز

افزایش جمعیت شهری و نیاز به اماکن مسکونی موجب استفاده از مساکن چندخانواری به‌جای مسکن تک‌خانواری شده‌ است که شهر تبریز نیز از این قاعده مستثنی نیست. از مسائل مهم طراحی این الگوی جدید سکونت، فراهم‎آوری زمینه‌ای جهت شناخت و آسیب‌شناسی وضع موجود است. با واکاوی ادبیات موضوع چارچوبی متشکل از دو معیار مطرح در طبقه‌بندی مجموعه‌های مسکونی یعنی ارتفاع (تعداد طبقات) و نحوه همنشینی فضاهای باز ‌و ‌بسته تبی...

full text

تجزیه و تحلیل کیفیت سکونت در مجتمع های مسکونی شهری از طریق مؤلفه های زمینه گرایی (نمونه موردی: شهر اردبیل)

چکیده اصول و معیارهای مربوط به کیفیت محیط و ارتباط این کیفیت با زمینه‌های فرهنگی، تاریخی و اجتماعی آن در طراحی مجتمع‌های مسکونی نادیده گرفته‌ می‌شود و همین مسأله، سبب کاهش میزان رضایتمندی ساکنان از مجتمع‌ها می‌شود. لذا پژوهش حاضر با هدف ارتقاء کیفیت مجتمع‌های مسکونی اردبیل از طریق مؤلفه های زمینه گرایی به روش توصیفی- تحلیلی با استفاده از ابزار پرسشنامه به روش نمونه گیری تصادفی- خوشه ای انجام گر...

full text

My Resources

Save resource for easier access later

Save to my library Already added to my library

{@ msg_add @}


Journal title

volume 21  issue 2

pages  69- 80

publication date 2016-08-22

By following a journal you will be notified via email when a new issue of this journal is published.

Hosted on Doprax cloud platform doprax.com

copyright © 2015-2023